COPYCAT of niet?

Vele grote kunstenaars van vroeger en nu hebben tijdens hun opleiding zelfs écht geleerd om te kopiëren, zo ontwikkel je bv ervaring in een bepaalde techniek. Dat kan je dus doen tot op zeker hoogte. Maar uiteindelijk wil je iets van jezelf gaan maken. En dan komt het ontwikkelen van je eigen stijl naar boven.

Echt kopiëren is daarenboven helemaal niet zo gemakkelijk. Cursisten tonen me weleens een foto van iets dat ze willen maken. En zelfs als ze proberen om het zo goed mogelijk na te doen, komt er toch wat anders uit. Net omdat het hen misschien nog ontbreekt aan ervaring maar dan gebeurt iets interessant. Dan komt, zonder het te beseffen, de authenticiteit van de cursist naar boven. Ik noem dat de handtekening want ik zeg het wel vaker “klei is de spiegel”.

Of het nu gaat om keramieken, schilderen, mode … of een ander creatief vak; bewust iets kopiëren als of het van jezelf is, doe je liever niet. Ben je tot iets gekomen dat ergens op lijkt maar komt het voort vanuit jouw creatief proces? Dan kan dat natuurlijk, én kan het ook bestaan … naast mekaar.

De optelsom van de gelijkenissen en de verschillen maken dat iets een kopie is of niet, dit in combinatie met de intentie waarmee het werd gemaakt.

Natuurlijk bestaan de dingen zoals ze zijn; een stoel heeft in de meeste gevallen 4 poten, een zitvlak en een leuning. Een bord is meestal een platte ronde schijf met een lage opstaande rand. Het zijn nu eenmaal de eigenschappen van de objecten; de cirkel of het vierkant hoeft niemand opnieuw uit te vinden.